دو کلمه خودمانی

ایرادی که خیلی از ما داریم اینه که وقتی با کسی مشکل داریم با دشمن اون دوست میشیم. نظام حاکم بر ایران یک نظامیست که پدر و مادرهای اکثر ما 32 سه سال پیش ( اکثرا در شورو حال جوانی ) با بوجود آمدنش موافق بودن. اما بعد از مدتی اکثر همین مادرپدرها فهمیدند که اشتباه کردند و گول احساسشون رو خوردن. اگر امروز ما دنبال آزادی هستیم، نباید امید به آمریکا و دولتهای غربی داشته باشیم. این کشورها برای هیچ کس جز خودشون دلشون نسوخته. جو امروز فضای مجازی ما رو داره به آمریکایی شدن میکشونه. خواسته یا ناخواسته. فقط  یکم بیشتر حواسمون باشه. ما یک کشور آزاد میخواهیم بدون دخالت هیچ کشور خارجی . بدون دخالت دین در امور کشور و بدون هیچ گروه فرصت طلبی که منتظر به قدرت رسیدن باشد. اختلاف ها را کنار بگذاریم. معنای دموکراسی را بهتر درک کنیم و بیاییم کاری کنیم که فرزندان ما سی سال بعد کرده ما را به خودمان سرکوفت نزنند