بیایید جمهوری اسلامی و طرفدارانش را عدد یک در نظر بگیریم و مخالفانش را که متشکل از گروه های گوناگون اپوزیسیون و حقوق بشری و زندانیان سیاسی و افراد معترض جامعه و ... هستند را عدد دو در نظر بگیریم..
عده ای هستند در این میان که گاهی عدد یک هستند و گاهی عدد دو. ای تغییر اعداد میتواند واقعی باشد ولی در بیشتر مواقع بسته به سلیقه شخصی ما تغییر می کنند. واضع تر بگویم. شخص شماره دویی را در نظر بگیرید که در داخل کشور است و مبارزه سیاسی می کند. اگر این شخص حرفی بزند که به مذاق ما خوش نیاید بدون بروبرگشت تبدیل میشود به شماره یک. در واقع تبدیل شدن یک و دو اکثرا بر طبق سلیقه ماست. روزی نبوی مبارز است و روزی جاسوس رژیم. روزی خاتمی را دوست داریم و روزی او را از خود رژیم میدانیم. روزی فلان گروه سیاسی را آزادیخواه میدانیم ولی به محض اینکه حرفی زد که ما دوست نداشتیم میبندیمش به رژیم. خلاصه که باید توجه کنیم اگر ما اینگونه فکر میکنیم بقیه هم درباره ما اینگونه فکر میکنند. من و شما داخل همین جامعه موافق یا مخالف هستیم. اینکه هر سلیقه ای بجز سلیقه خودمان را قبول نداشته باشیم در ذهن ما نقش بسته است. تبدیل به عادت و یک ایده آل شده است. هر کسی با هر سلیقه ای که دارد به ما نگاه می کند. مهم ذات شخص است. ولی این ذات را هیچ کس بجز خود شخص نمیشناسد. .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر